| 3-2-2- ويژگي هاي زمين ساختي شهرستان ايوان در واحد ساختماني –رسوبي زاگرس چين خورده واقع شده است و شامل دو طاقديس شارزول و بانكول در اطراف و ناوديس دشت ايوان و رودخانه كنگير مي شود. اين شهرستان داراي ساختار زمين شناسي ساده اي بوده و تمام پهنه آن از دو سازند آسماري متعلق به دوره اليگوسن و سازند گچساران متعلق به ميوسن تشكيل يافته است. سازندآسماري سن سنگهاي اين سازند به اليگوسن تعلق دارد و گسترش آن در سطح شهرستان ايوان بسيار وسيع بوده بطوريكه به جزء باريكه كوچكي در اطراف رودخانه كنگير تمام شهرستان را پوشانده است. اين سازند نتيجه پيشروي دريا در دوره اليگوسن است كه منجر به رسوب گذاري آهكهاي آسماري در اقيانوس زاگرس گرديد. نام اين سازند از كوه آسماري در جنوب شرقي مسجد سليمان اخذ شده است. مقطع نمونه اين سازند در جنوب غربي اين كوه انتخاب شده و به نام آهك آسماري ناميده شده است. ضخامت آن در اين مقطع 314متر ولي در نقاط ديگر از چندمتر تا 518متر متفاوت است. از نظر ليتولوژي اين سازند در شهرستان ايوان شامل سنگ آهك و آهك دولوميتي است. اين سازند در ايران معمولاً همراه منابع نفتي شناخته شده است. سازند گچساران در دوره ميوسن در درياي زاگرس به جاي رسوبات آهكي –مازني سازندآسماري ، رسوبات تبخيري سازند گچساران ته نشين شده است. نام اين سازند از ميدان نفتي گچساران در استان كهگيلويه و بويراحمد اخذ شده است . سنگهاي اين سازند در ايران معمولاً بصورت پوشش سنگ مخزن نفت آسماري محسوب مي شود.و در حوضه هايي كه روند شمال غربي-جنوب غربي داشته اند، رسوب نموده است. در شهرستان ايوان نيز همين روند در رسوبگذاري سازند گچساران مشاهده مي شود. از نظر ليتولوژي همانگونه كه از اسم آن پيدا است، سنگ گچ در رخنمونهاي آن غلبه دارد ولي در برخي نقاط ماسه سنگ نيز جزء اجزاء اين سازند به حساب مي آيد.
|